We hebben twee dochters van 4 en 7 jaar oud. De oudste plaste nog steeds regelmatig in haar broek. De jongste was een periode droog, maar ook zij begon weer steeds vaker in haar broek te plassen. Soms allebei wel vier keer per dag. Huisarts, bekkentherapeut, kinderarts, urotherapeut, speciale kinderfysiotherapeut voor incontinentie, voor de oudste hebben we iedereen gezien, maar niets hielp. Moedeloos werden we ervan. Vooral toen de jongste dezelfde symptomen ging vertonen met het plassen als de oudste wisten we niet meer wat te doen. We wilden voor haar niet zo’n zelfde medische traject doorlopen. 

Toen kruiste de kindertolk bij toeval ons pad. Alles wilden we wel proberen voor ons probleem, dus deze kans grepen we met beide handen aan. 

Mijn man en ik gingen apart van elkaar naar de kindertolk om te vertellen over onze ervaringen met onze dochters en over de punten waar we tegenaan liepen. Voor ons was dit overduidelijk het plasgedrag van de meiden. 

Een paar dagen tot een week later kregen we, weer los van elkaar, onze ‘vertolking’ te horen van het gedrag van de meiden. De kindertolk had ons verhaal ‘vertaald’ en zo kregen we een boodschap over onze eigen levens. Eigenlijk moet je het zien alsof je kind je een spiegel voorhoudt. Voor mij kwam naar voren dat ik mijn emoties (tranen, boosheid, verdriet, blijdschap, goed nieuws) meer moet tonen. Durf maar eens te huilen waar ze bij zijn; geef aan dat je boos bent als je dat bent; als je op je werk iets goeds hebt gedaan, vertel dit aan ze, ze zullen lang niet snappen wat er precies is gebeurd, maar ze snappen nu wel hoe je je voelt. Bespreek je houding. Kinderen voelen echt wel aan hoe je je voelt. Hoe verwarrend als je dan anders aangeeft, dingen niet communiceert of de wereld altijd mooier maakt dan dat hij is. Hoe toepasselijk nu bij ‘de luizenmoeder’ op tv: Wees geen curlingmoeder! (Alle obstakels voor je kind wegvegen) 

De meiden hielden hun plas steeds maar op en hierdoor plasten ze af en toe in hun broek, omdat hun blaas vol was. Gespiegeld: ik hield mijn emoties op. Nu geef ik aan als ik verdrietig, boos of heel blij ben en vertel waarom. Dit geeft veel duidelijkheid bij de meiden. Ze krijgen hierdoor meer rust in hun lijfjes en gaan rustiger naar de wc. Het mooie van tolken is ook dat je naar jezelf gaat kijken en de focus bij je kind vandaan haalt. Ook hierdoor komt er meer rust. 

We hebben nog één tolkgesprek samen gevoerd, hierin werden onze processen geëvalueerd.   Nu, drie maanden verder, zijn beide meiden zo goed als droog! Wat zijn we blij! Soms hebben ze nog een ongelukje, maar dat is tijdens Sinterklaas vieren of tijdens een Kerstdag met veel familie over de vloer. Teveel spanning kan nog wel eens teveel worden. Maar we hebben nu alle begrip en blijven rustig. Welk kind is niet gespannen tijdens Sinterklaas?

Bastienne